Blog

Ek kyk gisteraand na ‘n meer as twee uur lange film. Dit is ‘n biografiese oorlogfilm wat deur Jean-Jacques Annaud vervaardig is.

Dit was aand en dit was môre – so lui die skeppingsverhaal. Die seisoene voel ook bietjie so.

Na ‘n week se breuk in Desember tussen Kersfees en Nuwejaar, is Die Noodhulpliga se personeel almal terug op kantoor.

Sjoe, ek weet nie of dit net by die Noodhulpliga is nie, maar hierdie jaar het gevlieg soos g’n ander jaar nie. Ons raai dit is omdat die wêreld oop is na Covid en almal baie besig was … en is ons nie bly daaroor nie!

Teen dié tyd het almal al besef dat Covid 19 se inperking nie nét sleg was nie. Ons het ‘n klomp dinge van onsself en ons wêreld geleer in die proses.

En so het ons toe op 17 April 2022, sewe en tagtig jaar oud geword. Ons verlustig ons steeds aan die feit dat die Liga na al die jare steeds ‘n bydrae kan lewer op die vlak van noodhulp opleiding.

Ons is hierdie herfs veral opgewonde oor al die nuwe verwikkelinge wat by die Noodhulpliga aan die gebeur is.

Na vyftig jaar in die arbeidsmark voel dit werklik vreemd om te weet dat ek vanaf 1 Maart 2022 my eie baas gaan wees.

Die begin van lente en nuwejaar voel vir my dieselfde. Die moontlikheid van iets nuuts. Iets in die lug – dit ruik na reën en gesnyde gras. ‘n Nuwe dagboek, ‘n nuwe kalender.

Die verhaal van Jesus se geboorte begin met ‘n jong meisie met die naam Maria. Maria was ‘n jong meisie wat in Nasaret gebly het. Terwyl sy eendag by haar huisie besig was, staan daar skielik ‘n engel by haar.